Looking for Alaska is John Green's eerste young adult roman, uitgebracht
in maart 2005 bij Dutton Juvenile. Het won de 2006 Michael L. Printz Award van de Amerikaanse bibliotheek vereniging. Gedurende
de week van 29 juli, 2012, Looking for
Alaska brak door in de New York Times bestseller lijst op nummer tien in
Children's Paperback, 385 weken (meer dan 7 jaar) nadat het was uitgegeven.
De hoofdpersoon is de zestienjarige
Miles Halter. Hij heeft op school weinig vrienden en is geobsedeerd door
Laatste Woorden. Hij gaat naar een kostschool in Alabama. Daar krijgt hij van zijn
kamergenoot (Chip Martin) de bijnaam Pudge. Chip heeft als bijnaam The Colonel.
Ook leert hij Alaska en Takumi kennen. Met Lara krijgt hij op een gegeven
moment een relatie. Die relatie is niet heel logisch omdat Miles eigenlijk
verliefd is op Alaska. Van Chip en Alaska leert hij alles over roken, drinken
en drugs.
Miles tijd daar begint niet heel erg
goed op de school. Hij is namelijk in zijn eerste nacht daar ontvoerd, vast
getapet en in de rivier gegooid. Gelukkig weet hij zich los te maken en uit het
water te komen. Als hij het aan The Colonel verteld wordt die woedend. Het is
een traditie om groentjes in de rivier te gooien, maar niet om ze vast getapet in
de rivier te dumpen zegt hij. Later in het jaar pakken ze de daders terug. Op een avond in januari, waarin Miles, Chip en Alaska aangeschoten op de bank truth or dare zitten te spelen. Zoenen Miles en Alaska. Later op de avond vraagt Alaska in paniek om hulp, ze wil dringend het schoolterrein verlaten.
De volgende ochtend komen de jongens te horen dat ze is omgekomen bij een auto ongeluk. Miles probeert met zijn vrienden te achterhalen waarom Alaska plotseling had besloten te vertrekken en hoe ze om het leven was gekomen. Daarbij komen ze er achter dat ze Alaska toch niet zo goed kende als ze dachten haar te kennen. Daarnaast proberen ze ook nog hun school af te maken.
Spannend
Ik
vind dat het boek heel spannend geschreven is, waardoor je helemaal op gaat in
het verhaal. Zelfs als je niet alles uit het Engels begrijpt. Het meest
spannende stuk vindt ik toch wel dat ze met de hele vrienden groep doen alsof
ze bij mensen op bezoek gaan. Terwijl ze dan eigenlijk in het bos gaan slapen
om een prank uit te halen bij Kevin. (Hun vijand) Niet alleen het feit dat ze
iets doen wat Kevin niet zo leuk gaat vinden, zijn ze ook nog aan het roken en alcohol
aan het drinken. Als ze gepakt worden dan worden ze van school gestuurd.
Engels
Wat ik dan toch heel
jammer vindt aan die Engelse boeken, is dat je nooit helemaal in het verhaal
kan komen. Soms dan lukt het wel en dan is er ineens een woord waar je de
betekenis niet van weet. Gelukkig is dit boek zo geschreven dat je maar weinig
van dat soort momenten tegen komt. Het is dan niet helemaal zoals in het Nederlands,
maar het geeft je wel een betere kijk in het leven van die personages. Dan als
je bijvoorbeeld de vertaalde versie gaat lezen.
Mooi opgebouwd
Het
boek heeft niet echt hoofdstukken opgedeeld. Het hele boek bestaat uit dagen en
dan niet in de vorm van “1 juli 2005” maar in de vorm van “278 days before” en “102
days after”. Dat vindt ik heel erg mooi, want op die manier wordt ook weer de
spanning opgebouwd. Op een gegeven moment denk je dat de prank die ze gaan doen
bij Kevin de dag is maar dat is niet zo. Je wordt in spanning gehouden tot op
het laatste moment en dan gebeurt er iets wat je niet hebt zien aan komen het
hele boek lang. In de dagen daarna lees je hoe ze met wat er gebeurt is omgaan.
Ik vindt deze manier heel erg mooi om te lezen.
Conclusie
Dit
boek is geschikt voor allemensen die
Engels kunnen lezen en van een spannend boek houden. Voor de volwassenen zou ik
zeggen als je niet van jeugd boeken houdt, lees het dan niet. Jonh Green is een
geweldige schrijver, vooral in de categorie young adults. Het enige nadeel is
dat als je niet van Engels houdt het niet heel leuk is om te lezen. Wel zou je
dan de vertaalde versie kunnen lezen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten